Powered By Blogger

Τρίτη 29 Μαρτίου 2022

Οι αυτόχθονες

Είπαν οι αυτόχθονες ότι θα ζήσουν για πάντα εδώ. Στην δική τους γη.

Ένιωσαν ότι η αγάπη θα τους κρατήσει ενωμένους και δυνατούς. Έδωσαν όρκους ζωής σαν ένα ερωτευμένο ζευγάρι που ζει στην αιωνιότητα.

Δεν σκέφτηκαν (σχεδόν) ποτέ να φύγουν.

Οι πρόγονοι τους τους άφησαν βαριά κληρονομιά, αξίες, γέλια, τραγούδια, όνειρα, ανοιχτά τραύματα και ελπίδες.

Έτσι γεννήθηκε η ενστάλλαξη ελπίδας, στο μέρος όπου ακούστηκε το πρώτο τους κλάμα και θα ξεφύγει η τελευταία τους πνοή. 


Πολλές φορές όμως ο κόσμος γυρίζει ανάποδα.

Οι αυτόχθονες πρέπει να αρπάξουν ότι έχουν και να φύγουν. Χωρίς να κοιτάξουν πίσω τους γιατί δεν θα το αντέξουν. Ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον να κουβαλήσουν.

Με άδειες βαλίτσες στα χέρια, γυμνό κεφάλι και καρφιά στα πόδια που δεν τους αφήνουν να φύγουν.

Εσύ άνθρωπε το ένιωσες ποτέ; Τον πόνο των άλλων τον συγκράτησες; έμαθες κάτι για αυτό ή κλαίς πίσω από τις κουρτίνες; Κοίταξες να βρεις τους δυνατούς λυσσαλέους που τρέφονται από διωγμένους αυτόχθονες; 

Μίλησες κατάματα ή κοιμήθηκες με τα μάτια ανοιχτά, αναπολώντας τις δικές σου όμορφες στιγμές;

Ξέρεις η αυτοχθονία είναι μια ιδιότητα που μπορεί να αλλάξει, από μέρα σε νύχτα και από φεγγάρι σε ήλιο. Χωρίς το δικαίωμα σου.

Σήκω λοιπόν και σκέψου, δράσε, νιώσε!  Άπλωσε τα χέρια σου στους άλλους πριν να είναι αργά. 

Συμπονάτε για να μην πονάτε. Σκέψου και άκουσε τι γίνεται πέρα από αυτό που βλέπουν τα μάτια, δες με την ψυχή.  Αυτόχθονες είμαστε όλοι και θέλουμε να έχουμε το δικαίωμα να φύγουμε ή να μείνουμε. 

Νέος Κόσμος, Βήμα τρίτο

Παλατάκι, Θεσσαλονίκη/ Μάρτιος 2022- Φωτογραφία από προσωπικό αρχείο