Powered By Blogger

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2020

Τα σχέδια στο (από) χαρτί. Αποχαιρετισμός

Σχέδια από χαρτί.

Επέλεξες να μην επιλέξεις αυτόν τον κοινό δρόμο.

Σχεδίασα, σχεδίασες δεν αφέθηκες. Φοβήθηκες; 

Μου πρόσφερες πόνο, δάκρυα (που στέγνωσαν πια) και κάθαρση. Αφού πένθησα την σχέση που προσδοκούσα. 

Μου προσέφερες ζωή. Μου προσέφερες αθανασία και τα κλειδιά.

Φοβάμαι για το μετά, αν σε ξεχάσω, αν με ξεχάσεις και τι θα γινόταν αν...

Φοβάμαι αν θα συγκρίνω τον άνθρωπο που θα έχω δίπλα μου. Ποιος θα είναι; Πως θα είναι; Θα είναι ο Άνθρωπος μου;


Σχέδια στο χαρτί

Ονειρεύτηκα μια αγκαλιά. Δεν ήσουν εσύ. Ευτυχώς, γιατί αυτό σημαίνει ότι προχωράω.

Αν από τα όνειρα ξεκινάει η λήθη, τότε είμαι καλά. Δεν θα ξεχάσω τα όνειρα που έκανα για εμάς ή με εμάς. Με στοίχειωσαν.

Χορέψαμε αλλά τα βήματα δεν βγήκαν. Δεν συγχρονιστήκαμε.

Ξέρεις δεν αντέχω τα μισά, θέλω τα ολόκληρα! Γράμματα, λέξεις, στιγμές.

Αλλά πάντα θα σε θυμάμαι με σεβασμό γιατί μου χάρισες όλα αυτά. Μπορεί κι εσύ να εμπνεύστηκες αλλά επέλεξες να μην επιλέξεις. 

Στο οικοδόμημα αυτό δεν μπήκες γιατί μπορεί και να μην ήθελες συγκάτοικο. Στο τώρα.


Οφειλές στον εαυτό

 Πρέπει να προχωρήσω. Σε τίμησα, μας τίμησα. Τίμησα τις στιγμές και τα σχέδια στο χαρτί. 

Δεν θέλω να είμαι μια γυναίκα σε αναμονή. Έχω δικαίωμα να ζήσω, να αγαπήσω ολοκληρωτικά και να αγαπηθώ. Εσύ δεν έχεις χώρο και χρόνο για μια αγκαλιά. Θέλω να με θέλουν.

Η ώρα άλλαξε. Ο Οκτώβριος φεύγει όπου να ναι. Η νύχτα πέρασε και μια νέα μέρα ξεκινάει.

Πρέπει να φύγω. Δεν χρειάζομαι την άδεια σου, την παίρνω από μόνη μου.

Θέλω να χορέψω! Και τα βήματα πρέπει να είναι ξεκάθαρα όχι μισά, ρευστά και θολά. 

Και να ακούω την ίδια μουσική με τον Άλλον ή απλά να συμφωνήσουμε ότι προσπαθούμε.




Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2020

Αισθήσεις & Ψευδαισθήσεις

Οι ψευδαισθήσεις συντροφεύουν.
Οι ψευδαισθήσεις κωφεύουν απέναντι σε κάθετί λογικό.
Οι ψευδαισθήσεις ζαλίζουν και παρασέρνουν, χωρίς να προνοούν.
Οι ψευδαισθήσεις συντηρούν. Σχήματα, αγωνίες και φόβους
Οι ψευδαισθήσεις υπενθυμίζουν. Το παρελθόν και τα τραύματα μέσα σε αυτό.
Οι ψευδαισθήσεις είναι της υπομονής. Επιμένουν.
Οι ψευδαισθήσεις πλανεύουν και σε προσπερνούν.

Οι ψευδαισθήσεις είναι σαν την ομίχλη-δεν μπορείς να δεις καθαρά, ούτε τους άλλους, ούτε τον εαυτό σου.
Οι ψευδαισθήσεις είναι σαν τα αγριόχορτα. Μπορεί να φυτρώνουν δίπλα σε ανθισμένα λουλούδια.
Οι ψευδαισθήσεις είναι σαν τις σειρήνες της Οδύσσειας. Σε προσκαλούν, αλλά με δικούς τους κανόνες.

Ας είμαστε σε επαφή με τις αισθήσεις μας, με την αγάπη, τον πόνο, τον έρωτα, την απογοήτευση, την χαρά και την λύπη.
Ας είμαστε σε επαφή με τους φόβους μας, να τους κατανοήσουμε, αποδομήσουμε και να σταματήσουμε να τους τρέφουμε. Όσο μας επιτρέπουν, ο εαυτός μας και οι άλλοι.
Ας εμπιστευτούμε τις αισθήσεις μας. Οι ψευδαισθήσεις δεν ζητάνε εμπιστοσύνη αλλά παραδοξότητα.

Μόνο μέσα από τις αισθήσεις μας θα είμαστε σε επαφή με τους άλλους και θα παραμείνουμε συνδεδεμένοι. Θα γίνουν οι απαραίτητες ζυμώσεις και θα γνωριστούμε μεταξύ μας. Με τις ψευδαισθήσεις αποζητάς αναγνώριση, με τις αισθήσεις επιθυμείς να γνωρίσεις πραγματικά τον άλλον, να σε δει και να μην αλληθωρίζει.





Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2020

Ήταν, είναι, θα είναι- Φθινοπωρινές Πράξεις

ΠΡΑΞΗ 1η

Το έζησες, το ζεις, θα ζήσεις!

Σε άφησε με σημάδια, ο εαυτός σου σε σπασμένα κομμάτια. Θα φροντίσεις τα σημάδια, θα κολλήσεις τα κομμάτια- μια νέα γυναίκα γεννιέται. Θα ζήσεις.

ΠΡΑΞΗ 2η

Ανέβηκες-εξ ουρανού σε ανέβασε! Ένιωσες, γέλασες, άφησες σώμα και ψυχή. Όνειρο μέσα στο όνειρο.

Θα έχεις να θυμάσαι να διηγείσαι, σαν τις εφηβικές σου τρέλες! 

Το άγγιγμα σου ήταν ανακουφιστικό, πρωτόγνωρο, απελευθρωτικό. Επαναστατικό

Έπεσες και πονάς-ρίσκαρες μα δεν το σκεφτόσουν! Πόσο ενθουσιασμένη ήσουν, μεταμορφώθηκες στιγμιαία σε μιαγυναίκα με μαγικές δυνάμεις!

ΠΡΑΞΗ 3η

Εμείς οι άνθρωποι ζούμε το παρόν-το ζούμε;

Με γοήτευσες και με απο-γοήτευσες. Πολύ άδοξα, ανεξήγητα.  Βιάστηκες να ανοίξεις κι έφυγες τρέχοντας. Αμήχανα, χωρίς κουβέντα. Δεν έκατσες γιατί δεν ένιωσες άνετα, φοβήθηκες. Δείλιασες-δεν ήθελες ενθουσιαμό και ρίσκα. Επέτρεψες μόνο τα γνωστά στον εαυτό σου. 

ΠΡΑΞΗ 4η

Πρέπει να φύγεις τώρα. Δεν με διεκδίκησες.

Καμιά φορά πρέπει να συμφωνούμε ότι διαφωνούμε.

ΠΡΑΞΗ 5η

Καμιά φορά η ζωή μας κάνει πρόβες-για άλλα πράγματα που θα έρθουν. Για στιγμές ευδαιμονίας, απώλειας και φόβου.

Πρέπει να φύγω κι εγώ. Δεν θα σε ψάξω άλλο. Με περιμένει μια άλλη αγκαλιά, κάπου μέσα στο πλήθος. Θα την εμπιστευτώ, γιατί αυτή ανοίγει διάπλατα. Κάνει χώρο για μένα και ζεσταίνει την καρδιά μου. Και την δική του.

Τα δάκρυα μου θα στεγνώσουν. Μεταξύ γέλιου, σιωπηλού πόνου και αγωνίας, αγάπης -θα με βρω εκεί ανάμεσα. Είμαι σίγουρη. Κι εσύ δεν θα είσαι κοντά μου γιατί θα με έχεις χάσει. 

Εσύ, δεν μπόρεσες να το αντέξεις, φάνηκες λίγος για τις περιστάσεις. 

Εγώ, όμως, θα ζήσω! Με εξηγήσεις, συναισθήματα, αλήθειες και λόγια. Τα φαντάσματα πάντα με τρόμαζαν! Δεν θα κρυφτώ πίσω από θυμό και λέξεις. 


Ο καθένας το μονοπάτι του, αυτό που διαλέγει. Σεβαστό.