Μεγάλες ψυχές, μεγάλες απώλειες

Δεν γράφω κείμενα για αγαπημένα πρόσωπα, όχι από ντροπή. Πιστεύω ότι είναι μια πολύ προσωπική συνάντηση με τον Άλλον, που δεν χωράει τρίτους. Τώρα,

όμως, μια εσωτερική φωνή μέσα μου οδηγεί τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο. Λέξεις που πρέπει να γραφτούν για να συνοδεύσουν τον άνθρωπο στην αθανασία. Να ταξιδέψουν μαζί του στην αιωνιότητα.

Γεγονός

Άλλοι περνούν από την ζωή μας και άλλοι φεύγοντας από την ζωή μένουν για πάντα χαραγμένοι στην μνήμη μας.

Ο άνθρωπος έφυγε. Έτσι όπως ήρθε στην ζωή. Με μια ανάσα.

Μνήμη

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ήρεμη δύναμη που είχε μέσα της. Αξιοθαύμαστη.

Ένας ευαίσθητος και μοναδικός άνθρωπος που δεν φορούσε το χαμόγελο σαν κόσμημα αλλά ήταν η ματιά της στην ζωή.

Ένας ενήλικας, μέσα στην έφηβη πραγματικότητά μου. Στην απώλεια, οι στιγμές αυτές ενηλικιώνονται.

Ένας άνθρωπος που δεν έτυχε να πούμε πολλά αλλά ποτέ δεν χρειάστηκε.

Σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι. Για αυτό και φεύγουν σιωπηλά, ούτε με τον θανατό τους δεν θέλουν να κάνουν φασαρία. Τόσο ταπεινοί.

Ευχή & σύνδεση

Αφήνουν κληρονομιά (σ)την ανθρωπιά. Ενάντια στην μισαλλοδοξία, τον αρνητισμό, την αποκτήνωση. 

Αντίο κα. Μ. 

Ξέρω ότι θα φροντίζεις εκεί που είσαι τα αδέσποτα ζώα και τις αδέσποτες ψυχές, όπως σε τούτο τον κόσμο.

Γιατί μονάχα φροντίδα και νοιάξιμο έδινες και αυτό χρειάζεται ο κόσμος μας. Περισσότερο από ποτέ.

Μεγάλη ψυχή, μεγάλη απώλεια.