Παθητική φωνή, ερώτηση που απαιτεί ενέργεια.
Ρήμα σε β' ενικό, ενδιαφέρον για τον συν-άνθρωπο.
"Κρατιέμαι από την ζωή.
Από την γνώση και την επίγνωση. Την αλήθεια.
Είναι κρίμα να κρατιέσαι από το ψέμα σου ή τα συν-κατασκευασμένα ψέματα.
Κρατάω την αναπνοή μου, όχι το στόμα μου κλειστό. Κρατιέμαι από την γνώμη μου και τον διάλογο. Μια ειρηνική συνύπαρξη απαιτεί και τα δυο.
Από την θάλασσα, τις λίμνες και τα ποτάμια. Απαράμμιλη η ομορφιά τους.
Κρατιέμαι από το φως και την ζεστασιά του.
Κρατιέμαι από τα φύλλα και τα δέντρα. Το άκουσμα τους.
Κρτατιέμαι από εσένα, εμάς, αυτούς. Κρατιέμαι από την αλυσίδα.
Κρατιέμαι από την προσευχή μου.
Κράτα με να σε κρατώ λέει το ρητό.
Κράτα με να σωθώ, αντιστοιχεί στο παρόν μας.
Κρατιέμαι από τα λάθη μου. Τα αφήνω να με διδάξουν όχι να με καθοδηγήσουν.
Κρατιέμαι από την κάθε στιγμή.
Κρατιέμαι από το ρίσκο και τους κανόνες. Εχω μάθει να μπαλαντζάρω ανάμεσα σε αυτά τα δυο.
Κρατιέμαι από την καλοσύνη και την αγάπη".
