Ο έρωτας είναι παρ(ώ/ό)ν

Αθήνα, Απρίλιος 2022. "Γειτονιές Αθήνας", προσωπικό αρχείο

Ο έρωτας είναι παρ(ώ/ό)ν, αισθητή η παρουσία του, χωρίς εξαιρέσεις και κανόνες.  Του ανοίγονται δρόμοι, αυλές, σπίτια, καρδιές.  Δεν παίρνει χώρο, απλά θρονιάζεται. 

Δεν γνωρίζει χρόνους, μνημονεύεται στα μάτια, στα χείλη και στα σώματα.

Τρέφεται με φιλιά, αλμυρά δάκρυα και μεγάλες αγκαλιές. Με σώματα που διψούν το ένα για το άλλο-  από τις μυρωδιές τους αναγνωρίζονται οι ερωτευμένοι σαν πεινασμένοι από καιρό. Πεινασμένοι για ζωή και παρόν ή αλλιώς έρωτα.

Ο έρωτας υπερβαίνει τον ίδιο του τον εαυτό, έτσι μόνο υπάρχει. Είναι πολυσχιδής γιατί εκτείνεται από σωμα σε σώμα, από συνθήκη σε συνθήκη. Δεν γνωρίζει όρια! Είναι πολυπράγμων, γιατί πάντα βρίσκει τρόπους να τρυπώνει στα πιο σκοτεινά και δύσβατα τοπία και να κάνει ακόμα και τους πιο καχύποπτους ή φοβισμένους να ενδίδουν.

Έχει τη δική του λογική, αδιαφανή και κακομαθημένη. 

Η λήθη είναι πάντα δίπλα του γιατί στο πέρασμα του, οι άνθρωποι χωρίς τον έρωτα (τους) θέλουν να ξεχνούν. Να αφήσουν πίσω τους τον πόνο που γέννησε ο ανολκλήρωτος έρωτας. 

Ο έρωτας μας θυμίζει το τώρα και το φθαρτό. 

Μας διδάσκει, μας διαφωτίζει. Έχει μέσα του το φώς και τη φωτιά, που οι άνρθωποι διακαώς προσπαθούν να διατηρήσουν άσβεστα.

Ο έρωτας δεν ανήκει στο μέλλον, αλλά στο παρελθόν. Γιατί εκεί φωλιάζει, μέσα σε τραύματα ατομικά, διαχρονικά και διαγενεακά.

Και πάλι ξανα γεννιέται και έρχεται και φεύγει και γελάει και χαρίζει και...και....και

Όλα αυτά στο παρόν.