Οι εποχές του δώρου

Πως το δώρο είναι δώρο; για ποιον;

είναι ο αποστολέας του ή ο παραλήπτης του που το ονομάζει;

Είναι αυτός που είχε την ιδέα; 

είναι το ράφι που το φιλοξένησε και το έκανε πιο ελκυστικό στα μάτια των αγοραστών;

Είναι άραγε το παιδί που ονειρεύτηκε το δώρο; μήπως ο ενήλικας που έγινε παιδί;

Η εποχή του δώρου, χωρίς αρχή ή τέλος. Ατομική υπόθεση. 

Τα γενέθλια, η επιτυχία, οι γιορτές, η νίκη της ζωής, η τιμή της φιλίας. Το ένστικτο. Η αλλαγή. Η γέφυρα.

Σχεδόν πάντα ένα δώρο έχει την παράδοση, την παραλαβή και το άνοιγμα. Το πρωτόκολλο τηρείται πιστά. Ακόμα κι αν η παράδοση γίνεται κρυφά ή σε ανύποπτο χρόνο.

Όσο μεγαλώνουμε το δώρο γίνεται άυλο. Μπορεί να είναι μια στιγμή, μια μυρωδιά, η εικόνα, τα γέλια μέχρι δακρύων, η αγάπη. Μια απώλεια που έκλεισε. Ένας περίπατος. Η υγεία στο σώμα και στο πνεύμα.

Όσο μεγαλώνουμε τα δώρα είναι δωρεάν, αρκεί να τα βρεις. Μην ψάξεις σε ράφια αλλά μέσα σου.

Ακόμα και στις σκοτεινές στιγμές σου.

Όσο μεγαλώνουμε, τα δώρα θέλουν θάρρος. Να αγαπήσεις, να αφήσεις, να πονέσεις. Το δώρο είναι η γοητεία και η απογοήτευση. Να πέσεις και να σηκωθείς. 

Δώρο είναι αγάπη, η αγάπη είναι το δώρο. Η αγάπη είναι δωρεάν. Για όλους.