Η επικοινωνία με τον Αλλον αφορά πρωτίστως τη σχέση με τον εαυτό μας. Η αναζήτηση της επικοινωνίας είναι μια έμφυτη ανάγκη και ικανότητα του εαυτού να αναπτυχθεί, να εξελιχθεί και να διευρύνει τα όρια του. Οι άνθρωποι και ο τρόπος που θα επιλέξουμε να επικοινωνήσουμε αποτελούν συνειδητές ή μη συνειδητές (μάλλον συχνότερα) τάσεις γιατί ο εαυτός μας, ως στοιχείο του φυσικού και κοινωνικού κόσμου, προϋπάρχει της επικοινωνίας. Ουσιαστικά η επικοινωνία αποτελεί το μέσον να βρούμε άλλους εαυτούς και να συμπορευθούμε.
Με τα άτομα που η επικοινωνία είναι δυνατή, αναγνωρίζουμε κοινά στοιχεία, εσωτερικά ή εξωτερικά και μοιραζόμαστε απόψεις, συνήθειες και ενδιαφέροντα που συγκλίνουν παρά αποκλίνουν. Οι Άλλοι αποκλείονται από το δίκτυο επικοινωνίας μας, όταν εκφράζουν ακραίες πολιτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές ιδεολογίες γιατί είμαστε αντίθετοι με την ιδέα ότι υπάρχει μόνο μια "σωστή αλήθεια" που πρέπει να αποδεχτούμε χωρίς διαπραγμάτευση. Η επικοινωνία είναι μια διαπραγμάτευση, η οποία δεν οδηγεί πάντα στην συμφωνία αλλά φέρνει νέες αλήθειες και πραγματικότητες στο φως και εφόσον είμαστε "ανοιχτοί", μπορεί να μας αποκαλύψει νέα στοιχεία για τον εαυτό μας.
Επιπρόσθετα, αποφεύγουμε την επικοινωνία μέσα στην οποία νιώθουμε ότι απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας.και κουραζόμαστε ψυχικά και σωματικά γιατί ο διάλογος δεν είναι αυθεντικός αλλά αποτελεί απλά ανταλλαγή ιδεών-όχι αμφίδρομη αλλά μονόπλευρη- και ενώ μιλάει ο Άλλος εμείς βυθιζόμαστε στις δικές μας σκέψεις ή προβάλλουμε τις δικές μας ανάγκες. Σε αυτού του είδους την επικοινωνία αισθανόμαστε πίεση, άγχος και ματαίωση όπου το Υπερεγώ μας αντικατοπτρίζεται στην αίσθηση της υποχρέωσης, της κοινωνικοποίησης μας και της ευγένειας. Και τελικά οδηγούμαστε στην απομόνωση αφού δεν είμαστε ειλικρινείς ούτε προς τον εαυτό μας, ούτε προς τον Άλλον.
Με τα άτομα που η επικοινωνία είναι δυνατή, αναγνωρίζουμε κοινά στοιχεία, εσωτερικά ή εξωτερικά και μοιραζόμαστε απόψεις, συνήθειες και ενδιαφέροντα που συγκλίνουν παρά αποκλίνουν. Οι Άλλοι αποκλείονται από το δίκτυο επικοινωνίας μας, όταν εκφράζουν ακραίες πολιτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές ιδεολογίες γιατί είμαστε αντίθετοι με την ιδέα ότι υπάρχει μόνο μια "σωστή αλήθεια" που πρέπει να αποδεχτούμε χωρίς διαπραγμάτευση. Η επικοινωνία είναι μια διαπραγμάτευση, η οποία δεν οδηγεί πάντα στην συμφωνία αλλά φέρνει νέες αλήθειες και πραγματικότητες στο φως και εφόσον είμαστε "ανοιχτοί", μπορεί να μας αποκαλύψει νέα στοιχεία για τον εαυτό μας.
Επιπρόσθετα, αποφεύγουμε την επικοινωνία μέσα στην οποία νιώθουμε ότι απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας.και κουραζόμαστε ψυχικά και σωματικά γιατί ο διάλογος δεν είναι αυθεντικός αλλά αποτελεί απλά ανταλλαγή ιδεών-όχι αμφίδρομη αλλά μονόπλευρη- και ενώ μιλάει ο Άλλος εμείς βυθιζόμαστε στις δικές μας σκέψεις ή προβάλλουμε τις δικές μας ανάγκες. Σε αυτού του είδους την επικοινωνία αισθανόμαστε πίεση, άγχος και ματαίωση όπου το Υπερεγώ μας αντικατοπτρίζεται στην αίσθηση της υποχρέωσης, της κοινωνικοποίησης μας και της ευγένειας. Και τελικά οδηγούμαστε στην απομόνωση αφού δεν είμαστε ειλικρινείς ούτε προς τον εαυτό μας, ούτε προς τον Άλλον.
Αντίθετα, σε έναν αυθεντικό διάλογο η παρουσία του Αλλου ενδυναμώνει την αναζήτηση του εαυτού μας και ενδυναμώνεται μέσα από την απουσία της αδιαλλαξίας. Η επικοινωνία αυτή δεν γεννιέται μέσα από συμβιβασμούς και γνωστά μονοπάτια, αλλά αντίθετα όλα είναι υπό εξέταση. Δεν βλέπουμε τον Άλλον όπως θα θέλαμε ή θα φανταζόμασταν να είναι, ούτε δίνουμε συνειδητά λανθασμένη εντύπωση για τον εαυτό μας. Εξάλλου η έννοια της αποδοχής στην επικοινωνία αναφέρεται στην διαφορετικότητα, τον σεβασμό και στη διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων (αν κουραστούμε από την επικοινωνία με τον Άλλον δεν αφήνουμε να μας κατακλύσει το άγχος αλλά αναζητούμε το "γιατί και τις συνθήκες").
Ωστόσο, λόγω προηγούμενων τραυματικών εμπειριών, μίμησης ή από φόβο για το καινούργιο επαναπαυόμαστε σε μια "ασφαλή επικοινωνία", δηλαδή στην επικοινωνία που δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε χρόνο και ενέργεια για να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, που γνωρίζουμε ήδη τα οφέλη από αυτήν και οι αποδέκτες, δηλαδή οι Άλλοι, περισσότερο μοιάζουν παρά διαφέρουν με μας. Η ανθρώπινη, ωστόσο, επικοινωνία δεν έχει όρια και είναι πολυδιάστατη, ανταποκρινόμενη σε μια κοινωνία που συνεχώς μεταλλάσσεται, εξελίσσεται και γεννά καινούργιες ιδέες, για αυτόν τον λόγο είναι πιο ωφέλιμο να προσπαθήσουμε να εμπλακούμε σε έναν αυθεντικό διάλογο παρά να είμαστε μοναχικοί ταξιδιώτες. Αυτού του είδους η επικοινωνία διαφέρει από την ανάγκη ικανοποίησης του Υπερεγώ (όπως αναφέραμε παραπάνω) γιατί ξεπερνά τον εαυτό μας και μοιάζει (μέσα από αυτήν) το θεϊκό να παίρνει ανθρώπινη μορφή. Για τον εαυτό, τον Άλλον και ολόκληρη την κοινωνία.
" Όταν η επικοινωνία χάνεται μέσα στον χώρο, τότε το παιχνίδι το κρυμμένου θησαυρού φαντάζει σίγουρη νίκη".
Ωστόσο, λόγω προηγούμενων τραυματικών εμπειριών, μίμησης ή από φόβο για το καινούργιο επαναπαυόμαστε σε μια "ασφαλή επικοινωνία", δηλαδή στην επικοινωνία που δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε χρόνο και ενέργεια για να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, που γνωρίζουμε ήδη τα οφέλη από αυτήν και οι αποδέκτες, δηλαδή οι Άλλοι, περισσότερο μοιάζουν παρά διαφέρουν με μας. Η ανθρώπινη, ωστόσο, επικοινωνία δεν έχει όρια και είναι πολυδιάστατη, ανταποκρινόμενη σε μια κοινωνία που συνεχώς μεταλλάσσεται, εξελίσσεται και γεννά καινούργιες ιδέες, για αυτόν τον λόγο είναι πιο ωφέλιμο να προσπαθήσουμε να εμπλακούμε σε έναν αυθεντικό διάλογο παρά να είμαστε μοναχικοί ταξιδιώτες. Αυτού του είδους η επικοινωνία διαφέρει από την ανάγκη ικανοποίησης του Υπερεγώ (όπως αναφέραμε παραπάνω) γιατί ξεπερνά τον εαυτό μας και μοιάζει (μέσα από αυτήν) το θεϊκό να παίρνει ανθρώπινη μορφή. Για τον εαυτό, τον Άλλον και ολόκληρη την κοινωνία.
" Όταν η επικοινωνία χάνεται μέσα στον χώρο, τότε το παιχνίδι το κρυμμένου θησαυρού φαντάζει σίγουρη νίκη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου