Φράσεις που κουβαλάω μέσα μου (Vol.1)

Υπάρχει ο κόσμος και εγώ ή εγώ που βλέπω τον κόσμο;

Η οικογένεια είναι σαν ένα καράβι: Πάντα υπάρχει ένας καπετάνιος και οι ναύτες που ακολουθούν τις οδηγίες του. Αν ο καπετάνιος δεν είναι ικανός, τότε το καράβι θα βυθιστεί και μόνο οι δυνατοί θα επιβιώσουν.

Δεν δείχνω τρυφερότητα παρά μόνο όταν ακούγομαι.

Η δημιουργία είναι η νοητή γραμμή του μέλλοντος.

Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά αλλά και καπνός χωρίς φωτιά που σβήνει.

Αν ο θυμός μου με κάνει να χτυπώ και να βρίζω, τότε στρέφομαι εναντίον του και τον δαμάζω. 
 
Το γέλιο είναι μεταδοτικό. Φτάνει να έχουμε ανοιχτές τις κεραίες μας.

Η μοναξιά δεν είναι δυστυχία, είναι η απαρχή της γέννησης μας.

Όσο μεγαλώνω τόσο μυρίζω την γη των προγόνων μου.

Ο θάνατος αγαπημένων προσώπων μας φέρνει πιο κοντά στην αναζήτηση του θεϊκού, στην ύπαρξη ή μη αυτού. 

Γεννιέται ένα αίσθημα ανακούφισης όταν γνωρίζεις ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από σένα. Σε απομυθοποιεί και σε αφήνει να είσαι ένας μη τέλειος άνθρωπος.

Όταν αγαπάς και σε αγαπούν πραγματικά, είσαι ο εαυτός σου. Όταν ερωτεύεσαι θέλεις να είσαι ο εαυτός σου.

Μαμά κάθε φορά που σε ψάχνω, σε βρίσκω παντού!

Καλύτερα να με σκοτώσεις παρά να με προδώσεις.

Ποια είναι η καλύτερη λύση για κάθε πρόβλημα; Το ίδιο το πρόβλημα