Στρέφομαστε εναντίον σε φαινόμενα που καταπατούν τα δικαιώματα της γυναίκας στις αναπτυσσόμενες χώρες και μας προκαλεί θυμό η βίαιη αφαίρεση της σεξουαλικότητας τους, όπως οι ομαδικοί βιασμοί, η κλειτοριδεκτομή, ο γάμος χωρίς κοινή συναίνεση, η σωματική κακοποίηση, η απαγόρευση προγαμιαίων σχέσεων κ.ά.
Ωστόσο και στις ανεπτυγμένες χώρες η γυναικεία σεξουαλικότητα φιλτράρεται και περιορίζεται μέσα από στεγανά και αξιώσεις, τα οποία η κοινωνία, το περιβάλλον και οι ίδιες οι γυναίκες θέτουν απόλυτα. Το σώμα, αν και αποτελεί την έκφραση της σεξουαλικότητας του ανθρώπου δεν τυγχάνει συνήθωςσεβασμού. Τα περιοδικά, τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο και οι ειδικοί, πολύ συχνά φάσκουν και αντιφάσκουν, μη αποδεχόμενοι το διαφορετικό και τη σωματική πολυμορφία. Με άλλα λόγια προτρέπουν τον αποδέκτη και κυρίως τη γυναίκα να μην υποτάσσεται στις κοινωνικές επιταγές αλλά από την άλλη υποδεικνύουν την κανονικότητα (ροφήματα, τρόφιμα,σχέσεις, "συνταγές"). Κατά κύριο λόγο στρέφονται γύρω από την ιδέα "πως πρέπει να είναι το σώμα και τι μπορώ να επιτύχω με αυτό", παρά αναδύοντας τη σημασία του, ως προέκταση του εαυτού.
Προβάλλουν εικόνες και κείμενα ευτυχίας που όλα συντελούν σε μια προσπάθεια δαιμονοποίησης του σώματος παρά ουσιαστικής αναγνώρισης και εκτίμησης. Το γυναικείο σώμα δεν περιβάλλεται από τρυφερότητα αλλά από μια σκοπιά "κοιτάω μέσα από την κλειδαρότρυπα" όπου το γυμνό εκχυδαϊζεται στο βωμό της δημοσιότητας και του κέρδους.
Από την άλλη, η τέχνη υμνεί το γυναικείο σώμα, αποτύπωνοντας κάθε μορφή και μέρος του, χωρίς να το εξευτελίζει αλλά αντίθετα το εξυψώνει και το συνδέει με τα συναισθήματα και την σκέψη. Δεν το απομονώνει από τα ένστικτα και τα πάθη, αλλά το συνδέει με αυτά, ως αυτό που τα κυοφορεί. Μέσα από την τέχνη ο άνθρωπος μιλάει, ακούει, πράττει με το σώμα χωρίς να νιώθει ντροπή, αμηχανία και φόβο.
Η σύγχρονη γυναίκα που έχει ελευθερία λόγου και πράξεων είναι μάλλον δέσμια του σώματος και της αυτοεικόνας της. Είναι προσηλωμένη στον τρόπο που θα "παρουσιάσει" το σώμα της (δίαιτες, ρούχα, άσκηση) παρά σε αυτό που νιώθει η ίδια για αυτό. Αυτή η θέση της αντανακλάται πολύ συχνά στις ερωτικές της σχέσεις, όπου εκεί φαίνεται ξεκάθαρα το έλλειμα να επικοινωνήσει με το σώμα της και να εντοπίσει τα συναισθήματα της γύρω από αυτό. Ακόμα, αν δεν είναι σε επαφή με το σώμα της δεν μπορεί να θέσει ξεκάθαρα όρια στον υποψήφιο σύντροφο και έτσι εκείνος τα παραβιάζει, χωρίς να υπάρχει πραγματική επιθυμία. Η γυναίκα στην περίπτωση αυτή είναι ένας παθητικός δέκτης σωματικών μηνυμάτων (άγγιγμα, φιλί, χάιδεμα) που δεν μπορεί να ορίσει, να ερμηνεύσει και να αναγνωρίσει.
Προβάλλει το σώμα της ως κάτι έξω από αυτήν και για αυτό πολύ αβίαστα το θυσιάζει. Για τον λόγο αυτό αν τρέφει έντονα συναισθήματα (έρωτα, πάθους, χαράς) αλλά παράλληλα το σώμα της υπόκειται σε βίαιες επαφές, βιώνει έντονη σύγκρουση και ματαίωση (χρησιμοποίηση του σώματος για να γίνει αρεστή Vs βαθιά γνώση των επιθυμιών της).
Ωστόσο, μια σχέση που είναι απελευθερωτική, προϋποθέτει και την αποτελεσματική σωματική επικοινωνία, η οποία αναπτύσσεται σταδιακά και με σεβασμό μεταξύ των μελών της.
Το σώμα μας μπορεί να αποτελέσει τη δύναμη ή την αδυναμία μας ταυτόχρονα. Εξαρτάται από τον τρόπο που θα το ανακαλύψουμε. Τουλάχιστον εμείς είμαστε τυχερές που έχουμε αυτήν την επιλογή και ελευθερία.
Πηγή φωτογραφίας: http://www.greekstatemuseum.com/kmst/collections/db/search.html?ClassificationTerm=224&start=121&show=1
Ποπόβα Λιουμπόβ, "Μελέτη γυναικείου μοντέλου (recto) Μελέτη γυναικείου μοντέλου (verso)"(Περίπου 1913)
Ωστόσο και στις ανεπτυγμένες χώρες η γυναικεία σεξουαλικότητα φιλτράρεται και περιορίζεται μέσα από στεγανά και αξιώσεις, τα οποία η κοινωνία, το περιβάλλον και οι ίδιες οι γυναίκες θέτουν απόλυτα. Το σώμα, αν και αποτελεί την έκφραση της σεξουαλικότητας του ανθρώπου δεν τυγχάνει συνήθωςσεβασμού. Τα περιοδικά, τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο και οι ειδικοί, πολύ συχνά φάσκουν και αντιφάσκουν, μη αποδεχόμενοι το διαφορετικό και τη σωματική πολυμορφία. Με άλλα λόγια προτρέπουν τον αποδέκτη και κυρίως τη γυναίκα να μην υποτάσσεται στις κοινωνικές επιταγές αλλά από την άλλη υποδεικνύουν την κανονικότητα (ροφήματα, τρόφιμα,σχέσεις, "συνταγές"). Κατά κύριο λόγο στρέφονται γύρω από την ιδέα "πως πρέπει να είναι το σώμα και τι μπορώ να επιτύχω με αυτό", παρά αναδύοντας τη σημασία του, ως προέκταση του εαυτού.
Προβάλλουν εικόνες και κείμενα ευτυχίας που όλα συντελούν σε μια προσπάθεια δαιμονοποίησης του σώματος παρά ουσιαστικής αναγνώρισης και εκτίμησης. Το γυναικείο σώμα δεν περιβάλλεται από τρυφερότητα αλλά από μια σκοπιά "κοιτάω μέσα από την κλειδαρότρυπα" όπου το γυμνό εκχυδαϊζεται στο βωμό της δημοσιότητας και του κέρδους.
Από την άλλη, η τέχνη υμνεί το γυναικείο σώμα, αποτύπωνοντας κάθε μορφή και μέρος του, χωρίς να το εξευτελίζει αλλά αντίθετα το εξυψώνει και το συνδέει με τα συναισθήματα και την σκέψη. Δεν το απομονώνει από τα ένστικτα και τα πάθη, αλλά το συνδέει με αυτά, ως αυτό που τα κυοφορεί. Μέσα από την τέχνη ο άνθρωπος μιλάει, ακούει, πράττει με το σώμα χωρίς να νιώθει ντροπή, αμηχανία και φόβο.
Η σύγχρονη γυναίκα που έχει ελευθερία λόγου και πράξεων είναι μάλλον δέσμια του σώματος και της αυτοεικόνας της. Είναι προσηλωμένη στον τρόπο που θα "παρουσιάσει" το σώμα της (δίαιτες, ρούχα, άσκηση) παρά σε αυτό που νιώθει η ίδια για αυτό. Αυτή η θέση της αντανακλάται πολύ συχνά στις ερωτικές της σχέσεις, όπου εκεί φαίνεται ξεκάθαρα το έλλειμα να επικοινωνήσει με το σώμα της και να εντοπίσει τα συναισθήματα της γύρω από αυτό. Ακόμα, αν δεν είναι σε επαφή με το σώμα της δεν μπορεί να θέσει ξεκάθαρα όρια στον υποψήφιο σύντροφο και έτσι εκείνος τα παραβιάζει, χωρίς να υπάρχει πραγματική επιθυμία. Η γυναίκα στην περίπτωση αυτή είναι ένας παθητικός δέκτης σωματικών μηνυμάτων (άγγιγμα, φιλί, χάιδεμα) που δεν μπορεί να ορίσει, να ερμηνεύσει και να αναγνωρίσει.
Προβάλλει το σώμα της ως κάτι έξω από αυτήν και για αυτό πολύ αβίαστα το θυσιάζει. Για τον λόγο αυτό αν τρέφει έντονα συναισθήματα (έρωτα, πάθους, χαράς) αλλά παράλληλα το σώμα της υπόκειται σε βίαιες επαφές, βιώνει έντονη σύγκρουση και ματαίωση (χρησιμοποίηση του σώματος για να γίνει αρεστή Vs βαθιά γνώση των επιθυμιών της).
Ωστόσο, μια σχέση που είναι απελευθερωτική, προϋποθέτει και την αποτελεσματική σωματική επικοινωνία, η οποία αναπτύσσεται σταδιακά και με σεβασμό μεταξύ των μελών της.
Το σώμα μας μπορεί να αποτελέσει τη δύναμη ή την αδυναμία μας ταυτόχρονα. Εξαρτάται από τον τρόπο που θα το ανακαλύψουμε. Τουλάχιστον εμείς είμαστε τυχερές που έχουμε αυτήν την επιλογή και ελευθερία.
Πηγή φωτογραφίας: http://www.greekstatemuseum.com/kmst/collections/db/search.html?ClassificationTerm=224&start=121&show=1
Ποπόβα Λιουμπόβ, "Μελέτη γυναικείου μοντέλου (recto) Μελέτη γυναικείου μοντέλου (verso)"(Περίπου 1913)
Kρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τ'έχνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου