Τα σχέδια στο (από) χαρτί. Αποχαιρετισμός

Σχέδια από χαρτί.

Επέλεξες να μην επιλέξεις αυτόν τον κοινό δρόμο.

Σχεδίασα, σχεδίασες δεν αφέθηκες. Φοβήθηκες; 

Μου πρόσφερες πόνο, δάκρυα (που στέγνωσαν πια) και κάθαρση. Αφού πένθησα την σχέση που προσδοκούσα. 

Μου προσέφερες ζωή. Μου προσέφερες αθανασία και τα κλειδιά.

Φοβάμαι για το μετά, αν σε ξεχάσω, αν με ξεχάσεις και τι θα γινόταν αν...

Φοβάμαι αν θα συγκρίνω τον άνθρωπο που θα έχω δίπλα μου. Ποιος θα είναι; Πως θα είναι; Θα είναι ο Άνθρωπος μου;

Σχέδια στο χαρτί

Ονειρεύτηκα μια αγκαλιά. Δεν ήσουν εσύ. Ευτυχώς, γιατί αυτό σημαίνει ότι προχωράω.

Αν από τα όνειρα ξεκινάει η λήθη, τότε είμαι καλά. Δεν θα ξεχάσω τα όνειρα που έκανα για εμάς ή με εμάς. Με στοίχειωσαν.

Χορέψαμε αλλά τα βήματα δεν βγήκαν. Δεν συγχρονιστήκαμε.

Ξέρεις δεν αντέχω τα μισά, θέλω τα ολόκληρα! Γράμματα, λέξεις, στιγμές.

Αλλά πάντα θα σε θυμάμαι με σεβασμό γιατί μου χάρισες όλα αυτά. Μπορεί κι εσύ να εμπνεύστηκες αλλά επέλεξες να μην επιλέξεις. 

Στο οικοδόμημα αυτό δεν μπήκες γιατί μπορεί και να μην ήθελες συγκάτοικο. Στο τώρα.

Οφειλές στον εαυτό

 Πρέπει να προχωρήσω. Σε τίμησα, μας τίμησα. Τίμησα τις στιγμές και τα σχέδια στο χαρτί. 

Δεν θέλω να είμαι μια γυναίκα σε αναμονή. Έχω δικαίωμα να ζήσω, να αγαπήσω ολοκληρωτικά και να αγαπηθώ. Εσύ δεν έχεις χώρο και χρόνο για μια αγκαλιά. Θέλω να με θέλουν.

Η ώρα άλλαξε. Ο Οκτώβριος φεύγει όπου να ναι. Η νύχτα πέρασε και μια νέα μέρα ξεκινάει.

Πρέπει να φύγω. Δεν χρειάζομαι την άδεια σου, την παίρνω από μόνη μου.

Θέλω να χορέψω! Και τα βήματα πρέπει να είναι ξεκάθαρα όχι μισά, ρευστά και θολά. 

Και να ακούω την ίδια μουσική με τον Άλλον ή απλά να συμφωνήσουμε ότι προσπαθούμε.