Powered By Blogger

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Σχέσεις εξάρτησης

Η επανάληψη της ίδιας πράξης/δράσης ανα τακτά χρονικά διαστήματα, έλλειψη ελέγχου αυτής, του εαυτού ή/και των εξωτερικών καταστάσεων αποτελεί μια σχέση εξάρτησης. Αρκετοί διατηρούν σχέσεις εξάρτησης με ουσίες, αντικείμενα και συνθήκες. Αλκοόλ, φαγητό, τσιγάρο, ναρκωτικά, τζόγος, Διαδίκτυο, εργασία. Κοινό τους σημείο αποτελεί η πολύ προσωρινή απόλαυση που ικανοποιεί τον ψυχικό και σωματικό πόνο και την ανθρώπινη περιέργεια.
Είχατε σκεφτεί ποτέ γιατί άραγε δεν εθίζονται οι άνθρωποι στον χυμό, στην θάλασσα, στα βιβλία ή στον ύπνο; Όλα τα προηγούμενα γεννούν ένα αίσθημα ευφορίας, ανακούφισης και χαλάρωσης για την πλειοψηφία των ανθρώπων και δεν επισκιάζουν την επιβίωση τους. Από την άλλη, είναι φανερό ότι οι εξαρτήσεις απειλούν την ζωή των ανθρώπων (σωματική ακεραιότητα, φυσική κατάσταση, υλική υπόσταση) και παρόλο που οι νοσούντες έχουν συνείδηση της βλάβης που προκαλείται, αυτοί επιθυμούν να φτάσουν στα άκρα και να ξεπεράσουν τα όρια.

Το φύλο, ο χαρακτήρας και τα βιώματα του εξαρτημένου ανθρώπου σχεδόν προδικάζουν την σχέση εξάρτησης. Οι άντρες εθίζονται περισσότερο στον τζόγο γιατί εξωτερικεύουν αυτήν την αίσθηση ανάγκης ελέγχου, εξουσίας και αναγνώρισης. Ο τζόγος τους προσφέρει μια αυτοεικόνα κυριαρχίας έναντι άλλων αδύναμων αρσενικών. Η γυναίκα όταν πίνει ή όταν τρώει για να λυτρώσει τον εαυτό της, καταπνίγει τις ενοχές της, την απόρριψη και κάθε άλλου είδους προβλήματα που σχετίζονται με την σεξουαλική της ταυτότητα.  Οι αδύναμοι ή εσωστρεφείς άνθρωποι στρέφονται κυρίως σε σχέσεις εξάρτησης, όπως τα ναρκωτικά ή το Διαδίκτυο.

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

2

Ο αριθμός δύο (2) είναι απόλυτα συνυφασμένος με την ανθρώπινη υπόσταση και όλες τις συνιστώσες της. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Χρειάζονται δυο άνθρωποι, στην βιολογική κλίμακα τουλάχιστον, για να φέρουν στον κόσμο μια καινούργια ζωή.  Το σώμα μας αποτελείται από δυο πόδια, δυο χέρια, δυο μάτια και δυο αυτιά. Η μύτη αν και είναι μοναδική ως όργανο, αποτελείται από δυο ρουθούνια, το στόμα μας διχοτομείται στο άνω και κάτω χείλος. Αν περάσουμε τώρα στην εσωτερική διάσταση του σώματος, ένας (φυσιολογικός) άνθρωπος γεννιέται με δυο πνεύμονες, δυο νεφρά και δυο ημισφαίρια- αριστερό και δεξί. Πολλές από τις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος λοιπόν στηρίζονται σε ένα "διπλό σύστημα" αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι και κάποια όργανα δεν μπορούν να λειτουργήσουν αυτόνομα ενώ άλλα λειτουργούν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Ο αριθμός δυο (2) για το ανθρώπινο σώμα είναι θέμα επιβίωσης.

Η δυαδικότητα είναι η βάση για την πνευματική και ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη του ανθρώπου και διαμορφώνει υγιείς και λειτουργικές  προσωπικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι η αρχή για την δημιουργία μιας ομάδας που περιλαμβάνει τουλάχιστον δυο μέλη. Όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, η δυαδικότητα (δηλαδή η παρουσία δυο ατόμων σε αλληλεπίδραση) είναι απαραίτητη για το αίσθημα της ολοκλήρωσης και εξυπηρετεί κάποιους σκοπούς. Σχετίζεται με την ανάγκη μοιράσματος συναισθημάτων, σκέψεων, αναγκών, καταστάσεων. Αν το μοίρασμα χανόταν σε περισσότερα από δυο μέλη τότε δεν θα υπήρχε οικονομία χρόνου και πραγματική ποιότητα στην σχέση. Θα ήταν επιφανειακές οι κοινές εμπειρίες αφού η ενέργεια θα μοιραζόταν σε περισσότερα από δυο μέλη. Ο αριθμός 2 συμβολίζει ταυτόχρονα την ενότητα και την αυτονομία στην προσωπική αυτή σχέση. Ένα και ένα κάνουν δυο. Δηλαδή δυο ξεχωριστές και διαφορετικές μονάδες δημιουργούν ένα ζευγάρι, την ενότητα και την ταύτιση. Το "διπλό σύστημα" λειτουργίας διαφαίνεται και από το συναισθηματικό και πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου. Λέμε ας πούμε "σ' αγαπώ ή δεν σ' αγαπώ". Δεν υπάρχει μια medium κατάσταση όπως μπορεί να ψηθεί ένα μπιφτέκι. Στην άλλη περίπτωση λέμε ψέματα, δεν τολμάμε να αποδεχτούμε την αλήθεια ή έχουμε φύγει από την δυαδικότητα και έχουμε περάσει σε μια άλλη. Χωρίζω ή δεν χωρίζω, ποθώ ή δεν ποθώ. Είναι δυο οι επιλογές στις περισσότερες περιπτώσεις, εμείς δημιουργούμε τις εναλλακτικές λύσεις, περισσότερο σαν μια αίσθηση ανάγκης.

Η δυαδικότητα, όμως, συντροφεύει τον άνθρωπο και στις πιο κοινωνικές του φάσεις. Όταν δυο άνθρωποι συναντιούνται, γνωρίζουν ο ένας τον άλλον και θέτουν ένα κοινό στόχο, τότε γρήγορα θα δημιουργηθούν πολλές μικρές δυαδικές σχέσεις, άμεσα αλληλοεξαρτώμενες. Και οι 2 θα φέρουν τους τέσσερις και οι τέσσερις τους οχτώ και θα πολλαπλασιάζεται αυτός ο αριθμός για να φτάσει στην πιο κοινωνική του μορφή. Η δημιουργία του κοινωνικού δικτύου και των διαπροσωπικών σχέσεων γεννιέται πολύ πιο γρήγορα από την δυαδική σχέση παρά από μια μονάδα και ίσως έτσι δημιουργούνται και πιο σταθερές στην βάση τους κοινωνικές σχέσεις.

2, λοιπόν.