Powered By Blogger

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2020

Οι φάροι (μας)

Οι φάροι φωτίζουν, ανοίγουν δρόμους, ανακατευθύνουν. Οι φάροι μοιάζουν αγέρωχοι, εκλεπτυσμένοι και αθάνατοι μέσα στην νύχτα.  Οι φάροι υπήρχαν πριν από εμάς και θα στέκονται σε μια αιώνια τροχιά. Φώτισαν πολλούς αλλά τον καθένα μας ξεχωριστά. Υψώνονται σαν δίκαιοι και καλοί βασιλιάδες. Οι φάροι είναι τα φεγγάρια της θάλασσας, την κάνουν χρυσή. 
Πόσοι όμορφοι είναι οι φάροι! Και πόσο όμορφοι οι άνθρωποι που στέκονται σαν φάροι στην ζωή (μας). Μπορεί να είναι μια τυχαία συνάντηση, να ήταν ένα πέρασμα για εμάς ή να μας φωτίζουν για το υπόλοιπο της ζωής μας. Είναι και κάποιοι που μας φωτίζουν από την μήτρα της μάνας μας. Και άλλοι, που ξαποστάσαμε για λίγο από την ταχύτητα αυτού του κόσμου και μετά βάλαμε πλώρη για άλλο φάρο. Σκέψου διπλά όμως, ότι δεν βρίσκεις κάθε τόσο έναν φάρο...
Οι άνθρωποι-φάροι πιστεύουν στην δύναμη μας και μας δίνουν δύναμη.
Μας βγάζουν από τα σκοτάδια μας, με τρυφερότητα και κατανόηση. Όχι απότομα ή επικτριτικά αλλά επιδέξια.
Μας δίνουν ελπίδα, όχι σαν φερέφωνα κάποιων άλλων εποχών. Αλλά ελπίδα χειροπιαστή, υποκινούμενη από την δική μας βούληση.
Οι άνθρωποι φάροι διαβάζουν τις ενδόμυχες σκέψεις μας και διαισθάνονται τους φόβους μας. Με τα μάτια μιλάμε, για τον πόνο. Κι αυτός ο πόνος μας φέρνει πιο κοντά στην γνώση. 
Μας αγκαλιάζουν και μας αφήνουν να προχωρήσουμε με τον δικό μας βηματισμό. 
Μας δίνουν την δυνατότητα να δούμε δυνατότητες. Χωρίς ωστόσο με ψεύτικες αοριστίες ή αλγεινές εντυπώσεις αλλά με σταθερές που γύρω από αυτές στρεφόμαστε και γειωνόμαστε. 
Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν πια, εύκολα τους φέρνουμε στο μυαλό μας μέσα από νοερές αναπαραστάσεις. Διδάσκουμε ο ένας τον άλλον, αμφίδρομα συντονιζόμαστε.
Μας μεταμορφώνουν, διανύουμε νέα μονοπάτια μαζί τους, ακόμα κι αν τρέμουμε το σκοτάδι. 

Ας στραφούμε σε ανθρώπους φάρους. Ας επιτρέψουμε τους εαυτούς μας να γίνουμε φάροι για τους γύρω μας. Ας συνδεθούμε περισσότερο από ποτέ. Δεν είναι μόνο ανάγκη, είναι ζωή.