Powered By Blogger

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Η αλληγορία του εαυτού

Κάποτε και κάπου ζούσε μια κοπέλα. Μια κοπέλα, που δεν ήταν πριγκίπισσα, ούτε φτωχή δίχως στον ήλιο μοίρα. Ζούσε με τους γονείς της σε ένα μικρό σπίτι και τους βοηθούσε πολύ με τις καθημερινές δουλειές. Όταν τελείωνε με τις υποχρεώσεις της, καθόταν στο παράθυρο και βυθίζονταν στις σκέψεις της. Η αλήθεια ήταν πως σκεφτόταν πολύ, για να βρει την αλήθεια.

Μια μέρα, περνούσε από το χωριό ένα παλικάρι, όμορφο πολύ. Σαν είδε την κοπέλα μας στο παραθύρι νόμιζε ότι την ερωτεύτηκε. Πλησίασε το σπίτι, χτύπησε την πόρτα και ζήτησε από τους γονείς της να την γνωρίσει.  Να μην τα πολυλογούμε, ζήτησε να την πάρει μαζί του, στον τόπο τον δικό του. Οι γονείς σαν είδαν να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο της κόρης τους η χαρά, δεν είχαν λόγο να αρνηθούν. Και μια και δυο έφυγαν. Όταν, όμως, έφτασαν το παλικάρι κλείδωσε την κοπέλα μέσα στο σπίτι και έφυγε. Γύρισε μόνο την νύχτα στο σπίτι του, για να πέσει να κοιμηθεί. Αυτό γινόταν όλες τις ημέρες και  η κακομοίρα η κοπέλα έκλαιγε όλη μέρα κι όλη νύχτα. Την ρωτούσε μόνο αν είχε ετοιμάσει φαγητό ή αν έπλυνε τα ρούχα του. Η κοπέλα ήθελε να φύγει, αλλά φοβόταν να του το πει. Η δυστυχία τελικά νίκησε τον φόβο της και τότε ήταν που άρπαξε μια φουρκέτα από τα μαλλιά της και κατάφερε να ξεκλειδώσει την πόρτα του σπιτιού. Έτρεξε πολύ, δίχως όμως να κοιτάξει ποτέ πίσω της. Οι γονείς της, έκπληκτοι άνοιξαν την πόρτα. Δεν είπαν τίποτα, γιατί την είδαν χαρούμενη και όπως κάθε γονιός θέλει το παιδί του να είναι ευτυχισμένο.

Μια άλλη μέρα έφτασε στο χωριό ένας άντρας, πολύ γεροδεμένος. Είδε την κοπέλα και ήθελε να την κάνει δική του. Χτύπησε την πόρτα με δύναμη και όταν του άνοιξαν οι γονείς της κοπέλας, ζήτησε να πάρει την κοπέλα μαζί του, στο τόπο του. Οι γονείς σαστισμένοι, κοίταξαν την κοπέλα. Εκείνη σκέφτηκε ότι αφού ο άντρας αυτός έχει δύναμη θα την προστατεύει και μαζί του θα είναι ασφαλής. Οι γονείς σαν είδαν να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο της κοπέλας η χαρά, δεν είχαν λόγο να αρνηθούν. Και μια και δυο έφυγαν. Μόλις όμως πάτησαν το πόδι τους στο σπίτι του άντρα, εκείνος την έβαλε να φυλάει τα πρόβατα και τα κατσίκια του νυχθημερόν.

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Γραφή, κοντά στην θεραπεία

Η γραφή είναι μια μορφή σκιαγράφησης του εαυτού και προσωπικής ψυχανάλυσης. Οι ενδόμυχες σκέψεις και τα βαθύτερα, κρυμμένα συναισθήματά παίρνουν σχήμα με τις λέξεις. Είναι μια ιεροτελεστία πολύ προσωπική, όπως η στιγμή της γέννησης του ανθρώπου. Αφορά εμάς.

Με την γραφή ξετυλίγεται η προσωπικότητα, γνωστή και άγνωστη. Κανόνες και περιορισμοί εξαφανίζονται. Δεν κοιτάει κανένας το σωστό και το λάθος. Η λογοκρισία δεν υφίσταται. Τα συναισθήματα αποτυπώνονται τόσο ζοφερά, που και μόνο με μια κλεφτή ματιά τα βιώνεις τόσο έντονα. Είναι απλό μα και τόσο σπουδαίο να αφήνουμε τα προσωπικά μας ίχνη σε ένα χαρτί, σε μια χαρτοπετσέτα ή σε ένα βιβλίο. Ένα γράμμα, μια λέξη, μια υπογραφή.

Σαν παρατηρητές του εαυτού μας, παρακολουθούμε την προσωπική μας πορεία. Το εργαλείο που έχουμε στα χέρια μας είναι τα δικά μας κείμενα. Είναι ένα πείραμα ζωντανό που διαρκεί χρόνια, αν πραγματικά το θέλει κάποιος. Τι άλλαξε, πώς άλλαξε, πώς είναι και πώς ήταν.