Powered By Blogger

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Ταύτιση και Ενσυναίσθηση

Συχνά χρησιμοποιούμε τις λέξεις ταύτιση και ενσυναίσθηση ως συνώνυμες, χωρίς να γνωρίζουμε την βαθύτερη σημασία τους και την καταλληλότητα σε μια πρόταση ή σχήμα λόγου. Η διαφορά τους δεν αποτελεί μόνο θέμα ερμηνείας και προφορικής ή γραπτής ανάλυσης αλλά βιωματικής προσέγγισης; στα πλαίσια της σχέσης μας με τον εαυτό μας και τους άλλους.
Η ταύτιση δηλώνει την αυτόματη τάση που έχει ο άνθρωπος να εντοπίζει, να ανακαλύπτει ή να φαντάζεται τα κοινά ή παρόμοια στοιχεία, που τον συνδέουν με τους άλλους. Αυτά μπορεί να είναι εξωτερικά ερεθίσματα, συναισθήματα, σκέψεις, βιώματα και καταστάσεις. Σε μια ομαδική κατηγοριοποίηση πρόκειται για το οργανικό, σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο. Παραδείγματος χάρη, δυο υποψήφιοι, Α και Β, περιμένουν σε μια αίθουσα για συνέντευξη. Ο διάλογος θα μπορούσε να είναι ως εξής:

Α.Ήρθατε και εσείς για την συνέντευξη ε;
Β. Ναι ναι μάλιστα... 
Α.Λέτε να είναι δύσκολα;
Β. Ελπίζω πως όχι αλλά έχω άγχος!
Α..Και εγώ το ίδιο αλλά προσπαθώ να είμαι ήρεμος.....

Σε αυτήν την περίπτωση ο υποψήφιος Α παρομοιάζει τον εαυτό του με τον υποψήφιο Β, κάτι που τον εξυπηρετεί, αφού μοιράζεται την εμπειρία του (συνέντευξη εργασίας) με κάποιον άλλον και νιώθει ίσως ανακουφισμένος γιατί τα συναισθήματα του αντανακλώνται και παίρνει ανατροφοδότηση. Στην ταύτιση λοιπόν υπάρχει η διαδικασία του καθρεπτίσματος, βλέπω δηλαδή τον εαυτό μου στον άλλον, είτε αναγνωρίζω την ύπαρξη μου μέσα σε αυτόν.