Να στρέφεσαι, να μην αποστρέφεσαι!
Να στρέφεσαι εκεί που είναι φωτεινά
εκεί που σε περιμένει μια αγκαλιά
γεμάτη ευγνωμοσύνη & κατανόηση.
Ή αλλιώς μια μεγάλη αγκαλιά.
Να στρέφεσαι στον καλό λόγο
και στην δύναμη του άλλου,
σε αυτήν που προσφέρει απλόχερα χωρίς ανταλλάγματα.
Να στρέφεσαι στην ουσία, όχι στην εξουσία.
να μιλάς και να στέκεσαι όρθιος, εκεί όπου όλα μοιάζουν αδιανόητα.
Να ακούς αυτόν που σου μιλάει με αλήθεια και αξιοπρέπεια. Να εισακούεσαι.
Να στρέφεσαι στην ανάγκη του άλλου, ακόμα κι όταν δεν σε έχει ανάγκη. Ακόμα κι αν η ανάγκη σου μοιάζει μεγαλύτερη.
Να στρέφεσαι στην αγάπη και όχι στον σκοταδισμό που πνίγει την αλήθεια.
Στο μοίρασμα και στο νοιάξιμο.
Να στρέφεσαι σε αυτούς που σε προσκαλούν και σε μυρίζονται στην χαρά και στον πόνο σου.
Να τρομάζεις με αυτούς που αποκτούν δύναμη και ύπαρξη μέσα από τις δικές σου αγωνίες.
Να στρέφεσαι και να τρέφεσαι με το βλέμμα εκείνο το καθαρό! Του ουρανού.
Να στρέφεσαι στο καλό που νιώθεις! Από τα σπλάχνα σου αναδυόμενο.
Να μην στρέφεσαι στο κακό που σκέφτεσαι.
Να στρέφεσαι, να μην αποκτηνώνεσαι.
Οι εποχές χρειάζονται Ανθρώπους.
Χρειάζονται χέρια και δεσμούς, όχι γυρισμένες πλάτες.
Χρειάζονται σώμα και πνεύμα.
Χρειαζόμαστε την παρουσία και την συν παρουσία.
Χρειαζόμαστε το Εμείς.
Να στρέφεσαι στο Εμείς.