Είναι μεν καμπυλωτές και γλυκές, θαρρείς πως χωράνε μέσα τους μια ολόκληρη ζωή, να λες και να λες....Αλλά δεν είναι αρκετές, έχουν ένα έλειμμα. Και κάποτε πρέπει να κλείνουν γιατί από το άνοιγμα τους ξέρεις ότι πρέπει να έχουν ένα τέλος. Δεν μπορείς να το τραβήξεις πολύ. Γιατί τότε θα είναι λάθος η σύνταξη, θα απαιτείται ανασύνταξη. Είναι χρήσιμη στην ζωή μας και η ανασύνταξη αλλά σε κομβικές στιγμές, εκείνες που τις νιώθεις από την κορυφή ως τα πέλματα.
Οι παρενθέσεις δεν μπορούν να βρίσκονται στην αρχή, αυτή είναι μια κοσμική αρχή. Γιατί καμιά ζωή ή ιστορία δεν ξεκινά με παρενθέσεις. Σε κανέναν δεν αρμόζει.
Δεν γεννηθήκαμε μέσα σε παρενθέσεις, αλλά μέσα σε αγάπη και φως. Δεν γεννηθήκαμε ανάμεσα. Η ζωή είναι μέσα μας.
Δεν μπορούμε να είμαστε οι παρενθέσεις των άλλων, οι παρενθέσεις δεν γνωρίζουν το ολόκληρο γιατί κρατάνε μόνο ένα κομμάτι από τον λόγο. Κάθονται αναπαυτικά στα συμφραζόμενα ή σε αυτά που δεν θα ειπωθούν ποτέ.
Δεν χρειάζεσαι παρενθέσεις αλλά θάρρος, τόλμη, υπέρβαση ανασφαλειών και φόβων. Και να αποτύχεις πάλι μη βάλεις παρενθέσεις. Βάλε τελεία, θαυμαστικό, ανω κάτω τελεία, ερωτηματικό!
Μίλα με τα μάτια και την ψυχή, με την καρδιά.
Να ξέρεις, ούτε τα φιλιά κι οι αγκαλιές χωράνε σε παρενθέσεις. Μοιάζουν να χωράνε αλλά μην ξεγελιέσαι!
Χωρίς παρενθέσεις στην αγάπη
Χωρίς παρενθέσεις στον έρωτα
Χωρίς παρενθέσεις η ζωή