Υπάρχει ο κόσμος και εγώ ή εγώ που βλέπω τον κόσμο;
Η οικογένεια είναι σαν ένα καράβι: Πάντα υπάρχει ένας καπετάνιος και οι
ναύτες που ακολουθούν τις οδηγίες του. Αν ο καπετάνιος δεν είναι ικανός,
τότε το καράβι θα βυθιστεί και μόνο οι δυνατοί θα επιβιώσουν.
Δεν δείχνω τρυφερότητα παρά μόνο όταν ακούγομαι.
Η δημιουργία είναι η νοητή γραμμή του μέλλοντος.
Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά αλλά και καπνός χωρίς φωτιά που σβήνει.
Αν ο θυμός μου με κάνει να χτυπώ και να βρίζω, τότε στρέφομαι εναντίον του και τον δαμάζω.
Το γέλιο
είναι μεταδοτικό. Φτάνει να έχουμε ανοιχτές τις κεραίες μας.
Η μοναξιά δεν είναι δυστυχία, είναι η απαρχή της γέννησης μας.
Όσο μεγαλώνω τόσο μυρίζω την γη των προγόνων μου.
Ο θάνατος αγαπημένων προσώπων μας φέρνει πιο κοντά στην αναζήτηση του θεϊκού, στην ύπαρξη ή μη αυτού.
Γεννιέται ένα αίσθημα ανακούφισης όταν γνωρίζεις ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από σένα. Σε απομυθοποιεί και σε αφήνει να είσαι ένας μη τέλειος άνθρωπος.
Όταν αγαπάς και σε αγαπούν πραγματικά, είσαι ο εαυτός σου. Όταν ερωτεύεσαι θέλεις να είσαι ο εαυτός σου.
Μαμά κάθε φορά που σε ψάχνω, σε βρίσκω παντού!
Καλύτερα να με σκοτώσεις παρά να με προδώσεις.
Ποια είναι η καλύτερη λύση για κάθε πρόβλημα; Το ίδιο το πρόβλημα