Το τσίμπημα

Στον δρόμο για τον Νέο Κόσμο. Συλλογή: Βήμα Μετέωρο, Αύγουστος 22

Το τσίμπημα μήτε της μέλισσας είναι μήτε του κουνουπιού,

μήτε της μάγισσας, μήτε του πονηρού.

Το τσίμπημα αυτό είναι λυτρωτικό, σε επαναφέρει στη ζωή

αυτό που εσύ μαγνήτισες και ξεπρόβαλε στην χαραυγή.

Είναι το τσίμπημα της διερώτησης και του αναστοχασμού

μωρέ πως βρέθηκα εδώ εγώ, ερχόμενη απ' αλλού;

Αυτό το τσίμπημα δεν έχει δηλητήριο, ούτε πόνο.

Στα παραμύθια ήταν τα τσιμπήματα συνήθεια,

μα εδώ η ζωή επιτάσσει τα τσιμπήματα να φτάσει. 

Είναι το τσίμπημα της έκπληξης και της χαράς, μα που μαζί του παίρνει και την ανεμελιά.

Κινεί γη και ουρανούς και έτσι ο άνθρωπος γνωρίζει τους πιο τρελούς!

Ελα όμως που αν δεν τους γνωρίσεις, δεν θα επιθυμήσεις και πάντα σκοτεινιασμένος θα είσαι.

Η ζωή θέλει τσιμπήματα, στο δρόμο της διαβήματα.

Τσίμπημα και όνειρα, μεταμόρφωσαν τους κακούς σε  όρνεα. Αιώνια να ψάχνουν, αιώνια να σιωπούν.

Να μην φοβάσαι, αλλά να κλαις,

να μην κοιμάσαι αλλά να "καις".

Να μην σκορπάς αλλά να ακουμπάς

σε ώμους που λυγίζουν και σε τσιμπήματα που "λιμνάζουν".

Τσίμπα τον έναν, τσίμπα τον άλλον, θα ξετυλιχτεί το κουβάρι και θα πεταχτεί το φτυάρι.

Τα χέρια θα μακραίνουν, για να πιαστούν από τις πόρτες κι επιτέλους να ανασάνουν!

Τσίμπημα του φτερού κι όχι του φιδιού.

Τσίμπημα της φλογέρας κι όχι της Ύδρας της λερναίας.

Διάλεξε τσίμπημα, διάλεξε ζωή.